Ο Άγιος Νικήτας γεννήθηκε το 1765 στην Τραπεζούντα του Πόντου. Ήταν γόνος οικογένειας κρυπτοχριστιανών. Στην αρχή του βίου του αρνήθηκε τον Χριστό και έγινε Μωαμεθανός. Αργότερα μεταμεληθείς, και γνωρίζοντας το λάθος του να απομακρυνθεί από την Ορθόδοξη Πίστη, έγινε μοναχός στη Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονα, στο Άγιο Όρος, υπό την καθοδήγηση πνευματικών πατέρων. Αφού στερεώθηκε πνευματικά στη Μονή, πήγε για μεγαλύτερη άσκηση, στην Σκήτης της Αγίας Άννας και μόνασε στην καλύβι των «Αρχαγγέλων». Μετά από μακροχρόνια πνευματική άσκηση, έγινε ιερέας. Λόγω της άρνησής του στο Χριστό και καταληφθείς από τον πόθο του μαρτυρίου, περιερχόταν τα περίχωρα των Σερρών και Δράμας και κήρυττε ενώπιον των Τούρκων.
Ο Άγιος Νικήτας, πήγε στην πόλη των Σερρών τη Μ. Δευτέρα, στις 30 Μαρτίου του 1808 και κατέλυσε στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Ηλιόκαλλης, για να κατατροπώσει με τη γενναία του άθληση των εχθρών την παράταξη. Αφού προσκύνησε τη εικόνα της Παναγίας, ζήτησε να δει τον γέροντα της Μονής. Ο γέροντας Κωνσταντίνος συναντήθηκε με τον εντυπωσιακό κατά την εμφάνιση προσκυνητή. Στην συνομιλία που είχαν, ο Άγιος του εξομολογήθηκε ότι ήρθε από το Άγιο Όρος και έχει πάρει απόφαση, να μαρτυρήσει υπέρ της πίστεως. Το πρωί, ο Άγιος κοινώνησε και επισκέφθηκε τον τότε ερειπωμένο ναό του Αγ. Γεωργίου του Κρυονερίτη. Μετά κατευθύνθηκε στο τζαμί του Μεχμέτ Μπέη, το ονομαζόμενο από τους Σερραίους για την ομοιότητά του με χριστιανικό ναό «Αγιά Σοφιά».
Στην είσοδο του προαύλιου, ο Άγιος συνάντησε έναν μουσουλμάνο μαθητή του ιεροδιδασκαλείου και εκ γενετής χωλό στα κάτω άκρα. Ο Άγιος τον σπλαχνίστηκε και τον ρώτησε αν θέλει να γίνει καλά. Ο νεαρός δέχτηκε, τον ρώτησε όμως πως θα γίνει αυτό το θαύμα. Ο Άγιος Νικήτας, του υπέδειξε ως μοναδικό και αλάνθαστο ιατρικό πάσης παθήσεως, την πίστη στον Χριστό. Θορυβημένος ο μαθητής από την πρωτότυπη συμβουλή, ενημέρωσε τον δάσκαλό του. Αυτός, με άνθρωπό του, κάλεσε τον Άγιο στο ιεροδιδασκαλείο και βεβαιώθηκε, πως ο καλόγερος ήταν καθαρός στο νου και διαπρύσιος κήρυκας της πίστης του Χριστού. Κλονισμένος ο δάσκαλος από τις εμπεριστατωμένες απαντήσεις, ενημέρωσε τον Ισμαήλ Μπέη, που παρέπεμψε τον Άγιο, στον γιο του Γουσούφ Μπέη. Ο Μπέης συγκέντρωσε τους καλύτερα καταρτισμένους στην πίστη του Οθωμανούς και κάλεσε τον Άγιο μπροστά τους για να ελέγξουν την τόλμη και την πίστη του.
Στη συζήτηση που ακολούθησε ο Άγιος, παρατέθηκε με θάρρος προς τις αρχές και εξουσίες των μουσουλμάνων, έλεγξε σκληρά και έδειξε το μάταιο της πίστης τους και παρουσιάστηκε μπροστά τους, ως μεσίτης του Ιησού Χριστού. Αυτό εξόργισε τους Τούρκους και ιδιαίτερα τον Μπέη, που διέταξε να τον κλείσουν φυλακή και με φρικτά βασανιστήρια, του ζητούσαν να αποκηρύξει την πίστη του. Οι δήμιοί του, διαπίστωσαν πως, παρά τα βασανιστήρια, ο Άγιος συνέχιζε να υμνεί τον Ιησού, απελπίστηκαν και ζήτησαν τη γνώμη του Μπέη. Ο Μπέης, διέταξε τον δι’ απαγχονισμού θάνατό του το βράδυ του Μ. Σαββάτου, λίγο πριν την Ανάσταση.
Τρεις μέρες έμεινε το σώμα του κρεμασμένο στην αγχόνη και, προς καταισχύνη του Μπέη που ήθελε με το θάνατο του Αγίου να περιορίσει τη χαρά της Αναστάσεως, το σώμα του παρέμεινε χωρίς αλλοιώσεις. Το πρόσωπό του ήταν ήρεμο και την τρίτη ημέρα από το μαρτύριό του, από μια πληγή στα κάτω άκρα του Ιερομάρτυρα, άρχισε να τρέχει αίμα που πότιζε τη γη. Όσο ήταν κρεμασμένο το σώμα του, ένα υπερκόσμιο φως φώτιζε την περιοχή. Θορυβημένοι οι Τούρκοι από τα όσα θαυμάσια συνέβαιναν ενέδωσαν στο αίτημα των προεστών και επέτρεψαν να ταφή ο Άγιος. Η μνήμη του ιερομάρτυρα Αγίου Νικήτα, πολιούχου της πόλεως των Σερρών, ο οποίος μαρτύρησε, στις 4 Απριλίου του 1808, γιορτάζεται την Κυριακή του Θωμά.
Επιμέλεια για το Thalassa Karadeniz: Ελευθέριος Σαββουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου